درک تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین برای عملکرد بهتر در بازارهای ارز دیجیتال
برای تازه‌واردان بازار معاملات ارزهای دیجیتال، اصطلاح‌های بلاک چین و بیت کوین می‌توانند گیج‌کننده و حتی گمراه‌کننده باشند. برخی از افراد زمانی که در مورد سیستم ثبت و گزارش اطلاعات و یا فناوری بلاک چین صحبت می‌کنند، به بیت کوین اشاره دارند. این در حالی است که برخی دیگر هنگام صحبت در مورد ارزهای دیجیتال به طور کلی به بلاک چین اشاره می‌کنند. با این حال، اگر واقع‌بین باشیم، باید بگوییم که این اصطلاحات امکان استفاده به جای یکدیگر را ندارند و اشاره اصلی آن‌ها به مفاهیمی متمایز اما در عین حال مرتبط است. از این رو درک تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین مهم است. به همین خاطر در این مطلب با اصول فناوری بلاک چین، ارزهای دیجیتال و بیت کوین به طور کامل آشنا می‌شویم.
مقایسه بسیار ساده برای بررسی تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین
برای درک بهتر تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین، موارد زیر را در نظر بگیرید:
- وب‌سایت‌ها، فناوری‌های خاصی هستند که برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات استفاده می‌شوند
- موتورهای جستجوگر یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌ها برای استفاده از فناوری وب‌سایت هستند
- گوگل نیز به‌خودی‌خود یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های موتورهای جستجو به شمار می‌رود
به این ترتیب:
- بلاک چین فناوری خاصی است که برای ثبت و گزارش اطلاعات (بلاک‌های داده) استفاده می‌شود
- ارزهای دیجیتال یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌های استفاده از بلاک چین هستند
- بیت کوین به‌خودی‌خود اولین و یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های ا ارز دیجیتال به شمار می‌رود
مفهوم بلاک چین
برای درک بهتر تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین، باید بدانید که بیشتر بلاک چین‌ها به‌عنوان یک دفتر کل دیجیتال توزیع‌شده و غیرمتمرکز طراحی شده‌اند. به زبان ساده، بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال و یا به عبارتی نسخه الکترونیکی از یک دفتر کل کاغذی است و وظیفه ثبت فهرستی از تراکنش‌ها را بر عهده دارد.
به طور خاص، بلاک چین یک زنجیره خطی از بلاک‌های متعدد است که توسط اثبات رمزنگاری به هم متصل و ایمن می‌شوند. فناوری بلاک چین ممکن است در سایر فعالیت‌هایی که لزوما نیازی به عملیات مالی ندارند نیز استفاده شود. اما در زمینه ارزهای رمزنگاری‌شده، بلاک چین مسئول نگه‌داشتن یک رکورد دائمی از تمام تراکنش‌های تایید شده است.
دو اصطلاح «توزیع‌شده» و «غیرمتمرکز» به ساختار و روش نگهداری دفتر اشاره دارد. برای درک تفاوت این دو، به اشکال متداول دفتر کل متمرکز مانند سوابق کلی فروش خانه، سابقه برداشت حساب بانکی از ATM یا لیست اقلام فروخته‌شده eBay فکر کنید.
تنها یک سازمان در تمامی موارد ذکر شده مانند یک آژانس دولتی، بانک یا شرکت eBay، دفتر کل را کنترل می‌کند. یکی دیگر از عقاید رایج این است که تنها یک نسخه اصلی از دفتر کل وجود دارد و هر نسخه دیگری صرفا یک پشتیبان است و سابقه رسمی نیست. بنابراین، دفاتر کل سنتی به‌صورت متمرکز هستند زیرا توسط یک موجودیت واحد نگهداری می‌شوند و معمولا به یک پایگاه داده واحد وابسته هستند.
در مقابل، بلاک چین به‌صورت یک دفتر کل غیرمتمرکز است و هیچ نسخه واحدی از دفتر کل (توزیع‌شده) و هیچ مرجع واحدی برای کنترل آن (غیرمتمرکز) وجود ندارد. به بیان ساده، هر کاربری که تصمیم به پیوستن و مشارکت در فرآیند حفظ شبکه بلاک چین می‌گیرد، یک کپی الکترونیکی از داده‌های بلاک چین را نگه می‌دارد که به طور مکرر با آخرین تراکنش‌ها به‌روزرسانی می‌شود.
روش کار بلاک چین
بلاک چین به معنی زنجیره‌ای از بلاک‌های مرتبط، نام خود را از روش سازمان‌دهی اسناد و مدارک در این سیستم گرفته است. در واقع، یک بلاک در بلاک چین، قطعه‌ای از داده‌ها است که شامل فهرستی از تراکنش‌های اخیر می‌شود (مانند یک صفحه چاپ‌شده از ورودی‌ها). بلاک‌ها و همچنین تراکنش‌ها کاملا عمومی و قابل مشاهده هستند. اما اصلا نمی‌توان آن‌ها را تغییر داد (مانند قرار دادن هر صفحه در یک جعبه شیشه‌ای مهروموم‌شده). با اضافه شدن بلاک‌های جدید به بلاک چین، استاد و مدارک به‌صورت پیوسته از بلاک‌های مرتبط شکل می‌گیرد (مانند یک دفتر کل فیزیکی و صفحات متعدد سوابق آن). این یک تشبیه بسیار ساده برای درک بهتر تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین بود، اما فرآیند اصلی آن بسیار پیچیده‌تر از موارد ذکر شده است.
یکی از دلایل اصلی مقاومت زنجیره‌های بلاکی در برابر تغییرات، این واقعیت است که بلاک‌ها با اثبات رمزنگاری، به یکدیگر مرتبط و ایمن شده‌اند. به منظور تولید بلاک‌های جدید، مشارکت‌کنندگان شبکه باید در یک فعالیت محاسباتی پرهزینه و فشرده به نام ماینینگ شرکت کنند. اساسا، ماینرها مسئول تایید تراکنش‌ها و گروه‌بندی آن‌ها در بلاک‌های تازه ایجاد شده هستند که بعدا در صورت رعایت شرایط خاص به بلاک چین اضافه می‌شوند. آن‌ها همچنین مسئول معرفی سکه‌های جدید به سیستم نیز هستند که به‌عنوان پاداش برای شغل آن‌ها صادر می‌شود.
هر بلاک تایید شده جدید به بلاکی که بلافاصله قبل از آن آمده است پیوند داده می‌شود. زیبایی این راه‌اندازی این است که پس از اضافه شدن یک بلاک جدید به بلاک چین، تغییر داده‌ها عملا غیرممکن است. زیرا آن‌ها توسط رمزنگاری‌هایی ایمن شده‌اند که تولید آن‌ها بسیار پرهزینه و شکستن آن‌ها بسیار دشوار خواهد بود. به طور خلاصه، یک بلاک چین، زنجیره‌ای از بلاک‌های داده به‌هم‌پیوسته است که به ترتیب زمانی سازمان‌دهی شده و با اثبات رمزنگاری ایمن می‌شوند.
مفهوم ارز دیجیتال
به زبان ساده، ارز دیجیتال شکل دیجیتالی از پول است که به‌عنوان وسیله مبادله در یک شبکه توزیع‌شده از کاربران استفاده می‌شود. برخلاف سیستم‌های بانکداری سنتی، این تراکنش‌ها از طریق یک دفتر کل دیجیتال عمومی (بلاک چین) ردیابی می‌شوند و ممکن است مستقیما بین شرکت‌کنندگان (همتا به همتا) بدون نیاز به واسطه انجام شوند. این مفهوم، تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین را با یکدیگر مشخص می‌کند. واژه «کریپتو» در نام انگلیسی ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)، به تکنیک‌های رمزنگاری مورد استفاده برای ایمن کردن سیستم اقتصادی و اطمینان از ایجاد واحدهای ارزهای دیجیتال جدید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها اشاره دارد.
اگرچه تمامی ارزهای دیجیتال قابل استخراج نیستند، اما بسیاری از آن‌ها که مانند بیت کوین به فرآیند استخراج وابسته هستند و رشد آهسته و عرضه کنترل‌شده‌ای دارند. بنابراین، استخراج تنها راه برای ایجاد واحدهای جدید از این سکه‌ها است.
بیت کوین چیست؟
بیت کوین اولین ارز دیجیتالی است که تا به حال ایجاد شده و همچنین طبیعتا مشهورترین آن است. این ارز دیجیتالی در سال ۲۰۰۹ توسط توسعه‌دهنده‌ای با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. هدف اصلی ساخت بیت کوین، ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیکی مستقل و غیرمتمرکز مبتنی بر راهکارهای ریاضی و تکنیک‌های رمزنگاری بود.
با وجود اینکه بیت کوین شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتالی است، اما تنها رمزارز موجود در بازار ارزهای دیجیتال نیست. بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر نیز با ویژگی‌ها و مکانیسم‌های خاص وجود دارند. علاوه بر این، تمامی ارزهای دیجیتال بلاک چین منحصربه‌فرد خود را ندارند. برخی از آن‌ها بر روی یک بلاک چین موجود ایجاد شده‌اند، در حالی که برخی دیگر کاملا بر روی بلاک چین‌های جدید ساخته می‌شوند.
درست مانند بیشتر ارزهای دیجیتال، بیت کوین نیز عرضه محدودی دارد. به این معنی که پس از رسیدن به حداکثر میزان عرضه، دیگر بیت کوینی توسط سیستم تولید نخواهد شد. حداکثر عرضه بیت کوین ۲۱ میلیون واحد تعیین شده است. معمولا کل تعداد کل واحدهای یک ارز دیجیتال، از اطلاعات اولیه‌ای است که در مراحل توسعه آن منتشر می‌شود. پروتکل بیت کوین منبع باز است و هر کسی می‌تواند کد آن را بازبینی یا کپی کند. از این رو امروزه بسیاری از توسعه‌دهندگان در سراسر جهان در حال کمک به توسعه این پروژه می‌باشند.
تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین؛ موضوعی مهم برای موفقیت در انجام معاملات
بلاک چین، فناوری ثبت و گزارش داده‌ها با ویژگی عدم امکان تغییر و دست‌کاری اطلاعات است و برای اولین بار در بیت کوین استفاده شد. ارزهای دیجیتال نیز از فناوری بلاک چین، بدون نیاز به واسطه و سازمان مرکزی برای تضمین امنیت و صحت تراکنش‌های شبکه استفاده می‌کنند. این فناوری می‌تواند در حوزه‌های دیگری هم مورد استفاده قرار بگیرد. اگر به انجام معاملات در بازار ارزهای دیجیتال علاقه دارید، آگاهی از تفاوت‌های بلاک چین و بیت کوین به موفقیت و عملکرد بهتر بیشتر شما در این زمینه کمک خواهد کرد.
